بچه که بودیم

بچه که بودیم....

بچه که بودیم چه دلهای بزرگی داشتیم..اکنون که بزرگ شدیم چه دلتنگیم..کاش دلهامون به بزرگی بچگی بود..کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش را میتوان از نگاهش خواند..

کاش برای حرف زدن فقط نگاه کافی بود..کاش قلبها در چهره ها بودن..اما اکنون اگر فریاد  هم بزنیم کسی نمی فهمد و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم..
دنیا را ببین....

بچه که بودیم از اسمون بارون می اومد..بزرگ که شدیم از چشم هامون...
ب

چه که بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن..بزرگ که شدیم هیچکی نمی بینه..

بچه که بودیم راحت دلمون نمی شکست..بزرگ که شدیم چه اسون دلمون می شکنه..

بچه که بودیم همه رو 10 تا دوست داشتیم..بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچی..بعضی هارو کم و بعضی ها رو بی نهایت...

بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن..بزرگ که شدیم قضاوت های درست و غلط باعث شد که اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه..کاش هنوزم همه رو به اندازه همون بچگی ها 10 تا دوست داشتیم..

بچه که بودیم اگه با کسی دعوا میکردیم 1ساعت بعد یادمون می رفت..بزرگ که شدیم سالها تو یادمون میمونه و اشتی نمی کنیم.

بچه که بودیم گاهی با یه تکه نخ سرگرم میشدیم..بزرگ که شدیم حتی 100تا کلاف نخ هم سرگرممون نمیکنه..

بچه که بودیم بزرگترین ارزومون داشتن کوچیکترین چیز بود..بزرگ که شدیم کوچیکترین ارزومون داشتن بزرگ ترین چیزه..

بچه که بودیم ارزومون بزرگ شدن بود بزرگ که شدیم حسرت برگشتن به بچگی رو داریم...
ب

چه که بودیم تو بازی هامون همش ادای ادم بزرگا رو در می اوردیم..بزرگ که شدیم همش تو خیالمون بر می گردیم به بچگی..

بچه که بودیم درد و دلامونو با یه ناله می گفتیم و همه میفهمیدن..بزرگ که شدیم درد و دلامونو به 1000 زبون بگیم کسی نمی فهمه.. 

بچه که بودیم, بچه بودیم....

بزرگ که شدیم ,بزرگ که نشدیم هیچ;....دیگه بچه هم نیستیم...