شعر نوروز در زمستان/ احمد شاملو (ويژه نوروز )
|
بي‌چلچله بي‌بنفشه مي‌آيد،
بي‌جنبش ِ سرد ِ برگ ِ نارنج بر آب
بي گردش ِ مُرغانه‌ی رنگين بر آينه.
بي‌گندم ِ سبز و سفره مي‌آيد،
بي‌پيغام ِ خموش ِ ماهي از تُنگ ِ بلور
بي‌رقص ِ عفيف ِ شعله در مردنگي.
|
سالي
|
|
|
|
نوروز
|
|
|
|
همراه ِ به‌درکوبي مرداني
|
سنگيني بار ِ سال‌هاشان بر دوش:
تا لاله‌ی سوخته به ياد آرد باز
نام ِ ممنوع‌اش را
با احساس ِ کتاب‌های ممنوع
تقديس شود.
در معبر ِ قتل ِ عام
شمع‌های خاطره افروخته خواهد شد.
|
دروازه‌های بسته
|
|
|
|
به‌ناگاه
|
|
|
|
فراز خواهد شد
|
|
دستان ِ اشتياق
|
|
|
|
از دريچه‌ها دراز خواهد شد
|
|
لبان ِ فراموشي
|
|
|
|
به خنده باز خواهد شد
|
|
تا شهر ِ خسته
|
|
|
|
پيش‌باز خواهد شد.
|
بي‌گاهان
|
نوروز
|
|
|
|
چنين
|
|
|
|
آغاز خواهد شد.
|
|
بدون عنوان 
بدون عنوان 
.gif){kind=small}
.gif){kind=small}
