یاسمین زیبای ما

 مرد گفت : اگر به خدا اعتقاد داشته باشم باید قبول کنم که آزاد نیستم و مسوول هیچ کدام از اعمالم نیستم . زیرا مردم می گویند که او قادر مطلق است و اکنون و گذشته و آینده را می شناسد. چوپان زیر آواز زد و پژواک آوازش دره را آکند . بعد ناگهان آوازش را قطع کرد و شروع کرد به ناسزا گفتن به همه چیز و همه کس . صدای فریادهای چوپان نیز در کوهها پیچید و به سوی آن دو بازگشت . سپس چوپان گفت : زندگی همین دره است ، آن کوهها ، آگاهی پروردگارند ؛ و آوای انسان ، سرنوشت او . آزادیم آواز بخوانیم یا ناسزا بگوئیم ، اما هر کاری که می کنیم ، به درگاه او می رسد و به همان شکل به سوی ما باز می گردد . ...

خداوندا نمی دانم در این دنیای وانفسا كدامین تكیه گه را تكیه گاه خویشتن سازم نمیدانم نمی دانم خداوندا در این وادی كه عالم سر خوش است و دلخوش است و جای خوش دارد      كدامین حالت و حال و دل عالم نصیب خویشتن سازم     نمی دانم خداوندا   به جان لاله های پاك و والایت نمی دانم دگر سیرم خداوندا    دگر گیجم خداوندا خداوندا تو راهم ده پناهم ده امیدم ده خداوندا كه دیگر نا امیدم من و میدانم كه نومیدی ز درگاهت گناهی بس ستمبار است و لیكن من نمیدانم دگر پایان پایانم همیشه بغض پنهانی گلویم را حسابی در نظر دارد ...

شعر نوروز در زمستان/ احمد شاملو (ويژه نوروز ) سالي     نوروز بي‌چلچله بي‌بنفشه مي‌آيد، بي‌جنبش ِ سرد ِ برگ ِ نارنج بر آب بي گردش ِ مُرغانه‌ی رنگين بر آينه.   سالي     نوروز بي‌گندم ِ سبز و سفره مي‌آيد، بي‌پيغام ِ خموش ِ ماهي از تُنگ ِ بلور بي‌رقص ِ عفيف ِ شعله در مردنگي.   سالي     نوروز     همراه ِ...

باز می آید بهار و می دمد   سبزه ها ، گل ها ز قلب سرد خاک   باز می آید بهار و می برد   رنگ غم از چهره های خوب و پاک     باز خورشید قشنگ و مهربان   دستهای گرم خود وا میکند   می نشیند گوشه ای و باز هم   کوچ سرما را تماشا می کند        برفها را در بغل جا می دهد   تا ز شرمی آتیشن آبش کند   چشمه را سیراب از چشمان برف   بید را با باد بی تابش کند       با دوچشمانی خمار آنسوی تر     می نشی...